یکی از مباحث چالش برانگیز در اصول فقه ، موضوع حجیت خبر واحد در اعتقادات دینی است. اعتقاد اصولی ها بر آن است که دست یافتن به یقین در عقاید دینی لازم است ، اما می توان گفت که یقین ، تنها معرفت مطلوب در عقاید دینی نیست ، بلکه اطمینان عرفی در این حوزه کافی است .
غفلتی که در علم اصول رخ داده آن است که ظن در اصطلاح فیلسوفان و منطقی ها با ظن نکوهش شده در قرآن ، همسان فرض شده است ؛ در حالی که ادله مختلفی وجود دارد که این دو ظن با یکدیگر تفاوت هایی دارند .
کسانی که اعتقاد دارند در عقاید دینی باید به یقین دست یافت ، خبر واحد را به دلیل ظنی بودن آن شایسته استفاده در عقاید دینی نمیدانند . با دلایلی می توان گفت که اعتبار خبر واحد اطمینان بخش در عرض قطع است نه در طول آن . بنابراین نیازی به جعل حجیت ، امضا و تایید آن از سوی شارع نیست
حجت بودن خبر واحد به این معنا نیست که آن را به طور کلی بپذیریم ؛ بلکه آن را جمع ادله وارد می کنیم ؛ یعنی خبر واحد نیز در جایگاه خود ، راهی را که احتمال خلاف در آن می رود به ما می نمایاند .