1- قرآن شخصیت پیامبر را به زیبایی هرچه تمامتر نمایانده است اما دیدگاه متکلمان فیلسوفان و عارفان پیامبری متفاوت از پیامبر قرآنی به دست میدهد از این رو عالمان دینی که باید وارث پیامبر باشند نباید به پیامبری که محصول گرایشهای فکری است بسنده کنند بلکه در جستجوی شخصیت واقعی پیامبر به قرآن و تاریخ نظر افکنند تا او را چنانکه هست بشناسند و پا جا پای او نهند.
2- افراط و تفریط در معرفی شخصیتهای فرهیخته دینی از آسیبهای جدی پیامبرشناسی است هنر آن است که پیامبر را آنچنان که بود و نمود شناخت و شناساند و از فرا و فرونشاندن او پرهیز کرد
3- وحی مقولهای خداییست پیامبر در این فرایند قابل محض است اما این قابلیت از جایگاه او نمیکاهد هنر پیامبر نخست در دریافت درست وحی و سپس و مهمتر از آن ایستادن تا پای جان در راه ابلاغ و اجرای آن است تفاوت پیامبران با صوفیان نیز در همین نکته است آنان که به بهانه ترفیع پیامبر از طوطی صفتی به زنبوری وحی را به مزاج بشری تنزل دادند پیامبر را فرو نشاندند نگارنده این کتاب کوشیده است تا در حد توان به این مقولات و مباحث پیرامون آن بپردازد و آن را مستدل کند